Φεστιβάλ Άργους 2008

Στα πλαίσια του Φεστιβάλ Άργους 2008, στο αρχαίο θέατρο της πόλης και σε άλλους χώρους θα παρουσιαστούν τα παρακάτω έργα:

Βάκχες (Ευρυπιδης), Τετάρτη 30 Ιουλίου, ώρα 21.00

Πρόκειται για μια μοντέρνα άποψη της τραγωδίας του Ευρυπίδη, τοποθετημένης στη σημερινή εποχή, σε ένα φανταστικό χωριό της Θράκης. Παίζει ο Στράτος Τζώρτζογλου και πολλοί άλλοι ηθοποιοί.
Τιμή εισόδου 15 ευρώ, μαθητικό - φοιτητικό 10 ευρώ.



Όρνιθες (Αριστοφάνης), Τετάρτη, 6 Αυγούστου, ώρα 21.00

Παρουσιάζεται η θρυλική παράσταση των Ορνιθων, την οποία τότε είχε μεταφράσει ο Βασίλης Ρώτας, είχε σκηνοθετήσει ο Κάρολος Κουν, ο Τσαρούχης είχε επιμεληθεί τα κοστούμια, ο Μάνος Χατζιδάκης τη μουσική και η Ζουζού Νικολούδη τη χορογραφία. Η γενική είσοδος είναι 15 ευρώ.


Οιδίπους Τύραννος - Επί Κολωνώ (Σοφοκλής), Τετάρτη 13 Αυγούστου, ώρα 21.00

Η δημοφιλής στο κοινό τραγωδία, θα ερμηνευθεί από την Καρυοφιλιά Καραμπέτη, το Δημήτρη Πιατά και πλειάδα ηθοποιών. Γενική είσοδος 14 ευρώ, φοιτητικό - μαθητικό 11 ευρώ.

Τα παντρολογήματα (Νικολάι Γκόγκολ), Σάββατο 9 Αυγούστου, ώρα 21.00, Νέος Κόσμος

Συνεργασία της θεατρικής ομάδας του Συλλόγου "Πολιτιστική Αργολικη Προταση" με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ελληνικού. Είσοδος ελεύθερη.

Συναυλία Δημήτρη Ζερβουδάκη, Κυριακή 10 Αυγούστου, ώρα 21.00, περίβολος αρχαιολογικού μουσείου.

Έντεχνο ελληνικό τραγούδι. Είσοδος 15 ευρώ.


Ας υπενθυμίσουμε πως, σε ό,τι αφορά στο Αρχαίο Θέατρο, απαγορεύεται το κάπνισμα, η κατανάλωση φαγητού και ποτού, τα ψηλά τακούνια, η χρήση κινητού τηλεφώνου, η λήψη φωτογραφιών, η μαγνητοφώνηση και μαγνητοσκόπηση των παραστάσεων.
Για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, η είσοδος είναι δωρεάν.
Προπώληση εισιτηρίων στο Δημαρχείο Άργους, στο ΚΕΠ του Δήμου Άργους, στην Παιδική και Νεανική Βιβλιοθήκη, καθώς και στα εκδοτήρια του Αρχαίου Θεάτρου, δυο ώρες πριν την έναρξη της παράστασης.
Το Αρχαίο Θέατρο βρίσκεται στη συμβολή της λεωφόρου Τριπόλεως με τις οδούς Γούναρη και Αρχαίου Θεάτρου και πάρκινγκ υπάρχει παραπλεύρως του θεάτρου, καθώς και κατά μήκος των δρόμων. Η πρόσβαση γίνεται ως εξής:
Από Αθήνα: δεξιά στροφή στο Νοσοκομείο (οδός Ηρακλέους, προέκταση της οποίας αποτελεί η οδός Γούναρη)
Από Ναύπλιο: είσοδος στο Άργος μέσω της οδού Ναυπλίου, συνεχίζοντας μέχρι το τέλος του δρόμου χωρίς να στρίβετε, περνάτε την πλατεία ακολουθώντας την κατεύθυνση του δρόμου. Στη διχάλα στο τέλος του κάνετε αριστερά (οδός Φείδωνος), περνάτε την πλατεία της Λαϊκής Αγοράς και το Ειρηνοδικείο και στο τέλος του δρόμου δεξιά (υπάρχει πινακίδα).

(πηγή:www.argosculture.gr)

Πανεπιστήμιο:μια πονεμένη ιστορία

Εδώ και χρόνια όνειρο των κατοίκων του Άργους και των γύρω περιοχών, καθώς και των πολιτευτών της περιοχής, είναι η ίδρυση ενός Πανεπιστημιακού τμήματος στην πόλη μας ή ενός τμήματος Τεχνολογικού Ιδρύματος, όπως υπάρχει σε τόσες άλλες επαρχιακές πόλεις. Οι δυσκολίες λέγονταν πως ήταν πολλές, το ζήτημα "περίπλοκο" και οι υποσχέσεις έπεφταν βροχή.
Από την άλλη, οι γνωστές διαμάχες. Να ιδρυθεί στο Άργος, ως μεγαλύτερη πόλη του Νομού και ως πόλη από την οποία έχουν στερηθεί τα πάντα προς όφελος του Ναυπλίου. Να ιδρυθεί στο Ναύπλιο, ως πρωτεύουσα του Νομού και πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας. Οι πιο συμβιβαστικοί πρότειναν τη Σολομώντεια λύση της Δαλαμανάρας αλλά οι ακραίοι παρατήρησαν πως αυτή ανήκει στο Δήμο Άργους. Η γνωστή ανοησία των συμπολιτών μου, ο αιώνιος ελληνικός τοπικισμός που έχει ως αποτέλεσμα τίποτα να μην πηγαίνει μπροστά. Οι πολιτικοί, μπροστά στις επιπτώσεις που θα είχε μια απόφαση στην εκλογή τους, ακολουθούν το ίδιο μοτίβο. Διότι οι Αργείοι έπνεαν τα μένεα εναντίον της ίδρυσης του τμήματος στο Ναύπλιο και οι Ναυπλιείς εναντίον του τμήματος στο Άργος. Ποιό ήταν το αποτέλεσμα;
Το αποτέλεσμα, αγαπητοί αναγνώστες, ήταν να δημιουργηθεί Τμήμα Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου στο Ναύπλιο, με κάθε προχειρότητα. Ένα Τμήμα που, όσο και αν το σεβόμαστε βέβαια, δεν προσελκύει παρά έναν πολύ μικρό αριθμό φοιτητών, οι οποίοι από ότι μαθαίνω, είναι στοιβαγμένοι σε ένα κτίριο που δύσκολα πληροί τις προδιαγραφές αξιοπρεπούς φοίτησης. Τι θα έπρεπε να γίνει σε αυτή την περίπτωση;
Για ακόμη μια φορά, θα έπρεπε κάποιοι να ξεπεράσουν τον τοπικισμό τους και να έδιναν τη συναίνεσή τους για τη δημιουργία τμήματος στη Δαλαμανάρα ή στην Κίο ή όπου αλλού τελοσπάντων ήθελαν και συμφωνούσαν. Διότι, το επαναλαμβάνω, μόνο μέσα από συνεργασία μπορούν να επωφεληθούν και οι δυο πόλεις τα μέγιστα και η περιοχή ολόκληρη.
Από την άλλη, οι "φωστήρες" του Υπουργείου, θα έπρεπε να κατανοήσουν ότι εξαιτίας των συνθηκών της περιοχής, θα μπορούσε να δημιουργηθεί τμήμα ιστορίας και αρχαιολογίας, φυτικής παραγωγής, αλιείας, τουριστικών επαγγελμάτων, κάτι επιτέλους που θα ταίριαζε σε μια περιοχή που ο τουρισμός και η γεωργία είναι ιδιαίτερα αναπτυγμένες.
Και ειλικρινά δεν μπορώ να κατανοήσω για ποιό λόγο επιλέγεται συνήθως η Τρίπολη για έδρα όλων αυτών των υπηρεσιών. Για ποιό λόγο τόσες κεντρικές υπηρεσίες να είναι μαζεμένες εκεί, όπως είναι και η έδρα της περιφέρειας πελοποννήσου; Επίσης, άσχετο με το θέμα μας αλλά θα το αναφέρω, με ποιά λογική υπάρχει διαχωρισμός της πελοποννήσου σε περιφέρεια πελοποννήσου με έδρα την Τρίπολη και δυο νομοί της, η Αχαϊα και η Ηλεία να ανήκουν διοικητικά στην περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, την ίδια στιγμή που έχει δημιουργηθεί υπερ-υγιειονομική περιφέρεια που περιλαμβάνει πελοπόννησο, δυτική στερεά, ήπειρο και νησιά του Ιονίου;

Η τουριστική ανάπτυξη της πόλης

Ο τουρισμός αποτελεί σημαντική πηγή εσόδων για τη χώρα μας. Θα μπορούσε κυριολεκτικά να ζει από αυτόν, εξαιτίας των εκατομμυρίων επισκεπτών που έρχονται όλο το χρόνο για να απολαύσουν τις ομορφιές και την ιστορία μας. Ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς επισκέπτονται την Αργολίδα, ενώ πρόσφατα έμαθα ότι μόνο οι τουρίστες που φτάνουν κάθε χρόνο στις Μυκήνες, Έλληνες και ξένοι, ανέρχονται στο ένα εκατομμύριο.
Οι πλέον τουριστικές περιοχές της Αργολίδας, εκτός των Μυκηνών, είναι το Ναύπλιο, η Τίρυνθα, η Επίδαυρος, το Τολό και το Πόρτο Χέλι. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι το Ναύπλιο ειδικά ζει από τον τουρισμό, εξαιτίας της μεγάλης ανάπτυξης των τελευταίων χρόνων. Το Άργος, πάλι, δέχεται έναν εξαιρετικά μικρό αριθμό επισκεπτών, οι οποίοι συνήθως είναι και οι πιο υποψιασμένοι περί ιστορίας. Το Χειμώνα που μας πέρασε, σε μια από τις επισκέψεις μου στο Κάστρο της πόλης, συνάντησα ένα ζευγάρι ελληνοαμερικανών, οι οποίοι βρίσκονταν εκεί και μου έπιασαν την κουβέντα. Παραπονέθηκαν για την έλλειψη ενός ενημερωτικού πίνακα σχετικά με την ιστορία του Κάστρου, την οποία έλλειψη είχαν παρατηρήσει και στους υπόλοιπους αρχαιολογικούς χώρους. Ήταν με μεγάλη μου χαρά που δέχτηκα να τους πω δυο λόγια για το πανάρχαιο κάστρο αλλά ήταν με θλίψη που σκέφτηκα πόσο δίκιο είχαν οι παρατηρήσεις τους. Και τότε σκέφτηκα πως η κάθε πόλη του νομού, μόνη της και ανεξάρτητα κάνει κινήσεις για την ενίσχυση του τουρισμού της.
Η δική μου πρόταση σε ό,τι αφορά στον τουρισμό, είναι πως οι Δήμοι της Αργολίδας, σε συνεργασία με τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, θα πρέπει από κοινού να ξεκινήσουν ένα πρόγραμμα τουριστικής ανάπτυξης με τον εξής τρόπο. Θα πρέπει να διαφημίζεται η Αργολίδα στο σύνολο και όχι μεμομωμένα, μέσα από ολοκληρωμένα πακέτα διακοπών, στα οποία θα συμμετέχουν οι Δήμοι, η Νομαρχία και τοπικές επιχειρήσεις. Δηλαδή, στα πακέτα αυτά, θα προβλέπεται η μετακίνηση των τουριστών, η επίσκεψη στους σημαντικούς αρχαιολογικούς και ιστορικούς τόπους, η διαμονή και η διασκέδασή τους. Διότι ένα δύσκολο σημείο σε όποιον προγραμματίζει διακοπές, πόσο μάλλον σε μια ξένη χώρα, είναι ακριβώς το που θα πάει και πως θα πάει. Αν υπάρχει, όμως δίκτυο συνεργαζόμενων επιχειρήσεων (ξενοδοχείων, εστιατορίων, πανσιόν, κέντρων διασκέδασης κ.α), τότε ο τουρίστας θα μπορεί να επιλέξει εύκολα, υπολογίζοντας το κόστος, ανάμεσα από επιχειρήσεις που του προτείνονται επίσημα. Για τη μετακίνησή τους σε αρχαιολογικούς χώρους θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί όχημα του Δήμου, τα έξοδα του οποίου θα έχουν συνυπολογιστεί στην τιμή του πακέτου. Έτσι, ο επισκέπτης θα έρχεται στην Αργολίδα κατευθυνόμενος από συνεργαζόμενα ταξιδιωτικά γραφεία ή έχοντας ο ίδιος κάνει online κρατήσεις, θα ξεναγείται στους αρχαιολογικούς χώρους του Άργους, των Μηκυνών κλπ, θα έχει ελεύθερο χρόνο να περιηγηθεί την πόλη, να πιεί έναν καφέ ή να φάει. Θα έχει κανονιστεί η διαμονή του στο Ναύπλιο, η εκδρομή του για φαγητό και μπάνιο στο Τολό, η διασκέδασή του στην Κίο και σε άλλες περιοχές. Έτσι όλοι οι Δήμοι θα κερδίζουν, όλοι θα έχουν επισκέπτες και έσοδα ενώ και ο ίδιος ο τουρίστας θα μένει ικανοποιημένος από τις υπηρεσίες και δεν θα αναγκαστεί να περιορίζεται σε έναν και μόνο τόπο, επειδή δεν του είναι εύκολο να ψάχνει. Και, όπως είναι λογικό, εάν κανείς μείνει ευχαριστημένος από τον τόπο και του αρέσει, δεν έχει κανένα λόγο να μην ξαναπάει και να μην τον προτείνει και σε άλλους.
Νομίζω πως η παραπάνω πρόταση, αν οργανωθεί σωστά και αν διαφημιστεί όπως πρέπει, μπορεί να αποδώσει σύντομα καρπούς. Ο απομονωτισμός των πόλεων δεν προσφέρει τίποτα σε κανέναν.

Απαίτηση για δημοτική συγκοινωνία

Όλες οι σύγχρονες πόλεις εδώ και καιρό αποφάσισαν να διευκολύνουν τις μετακινήσεις των δημοτών τους χρησιμοποιώντας δημοτικά μέσα συγκοινωνίας, εκτός από τα εθνικά μέσα, όπως είναι το ΚΤΕΛ. Έχουν προμηθευτεί, λοιπόν, μικρά λεωφορεία, έχουν ορίσει διαδρομές και εξυπηρετούν τις μετακινήσεις των δημοτών δωρεάν. Το μέτρο αυτό, εκτός που εξυπηρετεί τον πολίτη, προσφέρει σημαντική ανακούφιση στο κυκλοφοριακό πρόβλημα, καθώς οι πολίτες δεν χρησιμοποιούν τα προσωπικά τους οχήματα για να κατέβουν στο κέντρο και δεν φορτώνονται οι δρόμοι με υπερβολική κυκλοφορία.
Το μέτρο αυτό υπάρχει εδώ και χρόνια στην Αθήνα και στα μεγάλα αστικά κέντρα όπως η Θεσσαλονίκη και η Πάτρα αλλά το παράδειγμά τους το έχουν ακολουθήσει και άλλες μικρότερες πόλεις και έχουν διαπιστώσει τα οφέλη του. Για μένα, εκτός από τα παραπάνω, το μέτρο αυτό είναι και δείγμα πολιτισμού, που δείχνει ότι ο Δήμος πραγματικά σέβεται τους πολίτες του ενώ ταυτόχρονα η μείωση της χρήσης των οχημάτων αποδεικνύεται οφέλιμη και για το περιβάλλον, καθώς μειώνει τους ρύπους και τα καυσαέρια.
Στην πόλη του Άργους δεν έχουμε την "πολυτέλεια"¨αυτή. Στην Κόρινθο, ακόμη και στο μικρό Λουτράκι, την έχουν. Δεν θα ήταν καθόλου δύσκολο να την αποκτούσαμε κι εδώ, φτάνει να υπάρχει όραμα και πρωτοβουλία. Ένα μικρό διάστημα πέρυσι είχαν κυκλοφορήσει κάτι μεγάλα τέτοια λεωφορεία, τα δρομολόγιά τους όμως ήταν πολύ περιορισμένα και οι διαστάσεις τους δεν βόλευαν. Ο περισσότερος κόσμος δεν γνώριζε καν την ύπαρξή τους. Για να λειτουργήσει ένα τέτοιο μέτρο, χρειάζεται σχεδιασμό.
Στο Δήμο του Άργους, λόγω του σχεδίου Καποδίστριας, υπάγονται διπλανές κοινότητες, όπως το Κεφαλάρι, η Κόκλα, η Δαλαμανάρα και άλλες, οι οποίες απέχουν από την πόλη. Η Δημοτική Συγκοινωνία θα μπορούσε να ορίσει δρομολόγια ώστε να εξυπηρετούνται οι πολίτες των κοινοτήτων αυτών. Θα μπορούσαν με ευκολία να πηγαίνουν στις δουλειές τους, για ψώνια, τα παιδιά σχολείο και φροντιστήρια, για διασκέδαση, για οτιδήποτε. Τα δρομολόγια θα ήταν καθορισμένα, ο οποιοσδήποτε θα γνώριζε τις ώρες διέλευσης του λεωφορείου και τη διαδρομή και θα ρύθμιζε αναλόγως το πρόγραμμά του.
Το κόστος για τον πολίτη θα μπορούσε να ήταν δωρεάν, όπως σε όλες τις πόλεις αλλά ακόμη και αν ήταν ένα συμβολικό ποσόν, εάν αναλογιζόταν κανείς την ευκολία που θα του πρόσφερε αλλά και την οικονομία που θα έκανε σε βενζίνες, τότε δεν θα το σκεφτόταν καν.
Ελπίζω οι τοπικοί άρχοντες να σκεφτούν καλά ένα τέτοιο μέτρο διότι είναι χρήσιμο από όλες τις απόψεις. Απλά χρειάζεται σχεδιασμό και οργάνωση, ώστε να εξυπηρετούνται όλες οι περιοχές και να υπάρχουν συχνά δρομολόγια. Είμαι σίγουρος πως οι κάτοικοι του Άργους θα δέχονταν με ευχαρίστηση ένα τέτοιο μέτρο.

Θανατηφόρο τροχαίο στον περιφερειακό

Δυστυχώς, πριν από λίγες μέρες, στο προηγούμενο κείμενο που αναφερόμασταν στα προβλήματα της πόλης, είχαμε αναφέρει τον περιφερειακό δρόμο και τις κόντρες που βάζουν πολλά αυτοκίνητα σχεδόν κάθε βράδυ. Μολις χθες το βράδυ συνέβη άλλο ένα θανατηφόρο τροχαίο και τα θύματα ήταν δύο νεαροί άνθρωποι που συμμετείχαν στους ανόητους αυτούς αγώνες.
Είναι τραγική αλήθεια ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ατυχημάτων συμβαίνουν από ανοησία και οι ανθρώπινες ζωές χάνονται, δυστυχώς, από χαζομάρα. Διότι οι κόντρες με τα αμάξια δεν προσφέρουν τίποτα και είναι επικίνδυνες τόσο για εκείνους που συμμετέχουν όσο και για τους αμέτοχους περαστικούς. Επειδή χρησιμοποιώ τη συγκεκριμένη λεωφόρο κάθε μέρα για να πάω στη δουλειά μου, έχω γίνει μάρτυρας πολλές φορές αυτών των ηλίθιων "αγώνων" και η καρδιά μου έχει σφιχτεί μέχρι να φύγω από το μέρος εκείνο.
Εκεί όμως που θα ήθελα περισσότερο να σταθώ, είναι στην απουσία της Τροχαίας και ας μην βγει κανείς να πει το αντίθετο. Διότι, στις δεκάδες διελεύσεις μου κάθε μέρα και νύχτα, ποτέ δεν είδα κάποιο περιπολικό να περνάει από εκεί, ενώ σαφώς και γνωρίζουν, όπως και ολόκληρη η πόλη το τι ακριβώς γίνεται εκεί κάτω. Δυο ανθρώπινες ζωές χάθηκαν άδικα, ως συνήθως και δεν μπορούν να επιστρέψουν ό,τι κι αν λέμε. Ας ελπίσουμε οι ίδιοι οι συμμετέχοντες, έστω και με αυτόν τον τραγικό για δυο οικογένειες τρόπο, να συναισθανθούν την ανοησία που έκαναν τόσο καιρό και να σταματήσουν τους αγώνες. Κι εύχομαι η Τροχαία να μην αναλώνεται μόνο στην επιβολή προστίμων, αγνοώντας το τι γίνεται γύρω της.